با غـصـه‌های آل عـبـا گـریـه می‌کنی            در اوج روضه‌های عزا گریه می‌کنی

ما بـا گـنـاه اشـکِ تو را در می‌آوریم            از سـوز بـی وفـایـی مـا گریه می‌کنی

ای صاحب عزا، تو به این روضه‌های ما            مـی‌آیـی و بـدون صدا گـریـه می‌کنی

گاهی نجـف، مدینه، گهی کـربلا و گاه            در مـشـهـد امام رضـا گـریـه می‌کنی

بـر کـشـتـۀ فـتـاده بـه هـامـونِ کـربـلا            بر داغ سـیـد الـشـهـدا گـریـه می‌کـنی

این روزها به حـال دل عمّه جان خود            در کوفه و به شـام بلا گـریه می‌کـنی

بر رأس های رفـتـه به بـالای نـیـزه‌ها            با خیزران و طشت طلا گریه می‌کنی

حالا دوباره چشم تو را خون گرفته است            با غـصـه‌هـای آل عـبـا گـریه می‌کنی